آخر به زری یا ضرری یا که به زوری... میگیرم از آن گوشه ی لبهات سه نقطه
ﻣﯿﺸﻮﻡ ﺳﺮﺑﺎﺯ ِ ﻋﺸﻘﺖ، ﺑﯽ ﺑﯽ ِ ﺩﻝ ! ﻟﺐ ﺑﺪﻩ
ﺗﺎ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﺑﺮﮒ ِ ﻧﺎﻣﻢ ﻣﻬﺮ ِ ﺑﺎﻃﻞ، ﻟﺐ ﺑﺪﻩ
ﻋﻄﺮ ِ ﭘﺎﺭﯾﺲ ِ ﺗﻨﺖ ﺑﺮﺩﻩ ﺩﻝ ِ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺍﻡ
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﯼ ِ ﺑﺮﺝ ِ ﺍﯾﻔﻞ ﻟﺐ ﺑﺪﻩ
ﺗﻦ ﺑﻠﻮﺭﯾﻦ ِ ﮐﻤﺮﺑﺎﺭﯾﮏ ِ ﺧﻮﺵ ﻧﻘﺶ ﻭ ﻧﮕﺎﺭ
ﻗﻨﺪ ﭘﻬﻠﻮ ! ﺍﺳﺘﮑﺎﻧﯽ ﭼﺎﯼ ﺑﺎ ﻫﻞ ﻟﺐ ﺑﺪﻩ
ﺷﯿﺦ ﻓﺘﻮﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺳﯿﺪﻥ ﺣﺮﺍﻡ ِ ﺷﺮﻋﯽ ﺍﺳﺖ
ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ِ ﻫﺮﭼﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺍﻟﻤﺴﺎﺋﻞ ﻟﺐ ﺑﺪﻩ
ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﺒﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺳﻤﯿﺮﺍﻣﯿﺲ ﺑﺎﺵ
ﺩﺭ ﻣﻌﻠﻖ ﺑﺎﻏﻬﺎﯼ ِ ﺷﻬﺮ ِ ﺑﺎﺑﻞ ﻟﺐ ﺑﺪﻩ
ﻣﻮﺝ ِ ﻣﻮﻫﺎﯼ ِ ﺗﻮ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﺪ ﻣﺮﺍ ﺑﺮ ﺻﺨﺮﻩ ﻫﺎ
ﻭﺍ ﮐﻦ ﺁﻏﻮﺵ ِ ﺻﺪﻑ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ِ ﺳﺎﺣﻞ ﻟﺐ ﺑﺪﻩ
ﮔﯿﺞ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﺨﻮﺭﻡ ﺩﺭ ﺷﺮﺟﯽ ِ ﺗﻨﺪ ِ ﺧﻠﯿﺞ
ﺑﯽ ﺣﻮﺍ/ﺳﻢ/ ﺑﻮﺳﻪ ﺍﯼ ﺑﺎ ﻃﻌﻢ ِ ﻓﻠﻔﻞ ﻟﺐ ﺑﺪﻩ
ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺰﻩ ﺍﺵ، ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﻣﯿﮑﻨﺪ
ﻧﻪ ﻋﺴﻞ، ﺍﺻﻠﻦ ﺑﮕﻮ ﺯﻫﺮ ِ ﻫﻼﻫﻞ ! ﻟﺐ ﺑﺪﻩ
ﻫﯽ ﻧﮑﻦ ﺍﯾﻦ ﭘﺎ ﻭ ﺁﻥ ﭘﺎ، ﺯﻭﺩﺗﺮ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﮑﺶ
ﭼﺸﻢ ﺑﺎﺭﻭﺕ ِ ﻣﮋﻩ ﺭﮔﺒﺎﺭ ِ ﻗﺎﺗﻞ ! ﻟﺐ ﺑﺪﻩ
ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺯﺩﯼ ﺷﺨﻢ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﮐﺎﺷﺘﯽ
ﺳﺎﻗﻪ ﺗﺮﺩ ِ ﻣﻮ ﻃﻼ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ِ ﺣﺎﺻﻞ ﻟﺐ ﺑﺪﻩ
ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻓﺮﻫﺎ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯿﮑﺸﯽ؟ ﺑﺎﺷﺪ ﻗﺒﻮﻝ
ﺭﻓﺖ ﻣﯿﻨﯽ ﺑﻮﻭﻭﻭﺳﻤﺎﻥ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺗﻮﻧﻞ، ﻟﺐ ﺑﺪﻩ
ﺷﺮﻁ ِ ﺧﻄﻬﺎ ﺩﺭ ﺭﺳﯿﺪﻥ، ﻧﺎﻣﻮﺍﺯﯼ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺳﺖ
ﭘﺲ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺮ ﺑﻮﺳﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺎﺵ ﻣﺎﯾﻞ، ﻟﺐ ﺑﺪﻩ
شاعر: حسین (شهراد)